W związku z powrotem uczniów do szkół wśród rodziców pojawiło się dość istotne zapytanie „czy moje dziecko musi mieć mierzoną temperaturę przed wejściem do szkoły?” Takie samo pytanie pojawiło się wśród pracowników, gdy w zakładach pracy pracodawca nałożył obowiązek mierzenia temperatury ciała pracowników przed wejściem do zakładu pracy. Czy działanie takie jest zgodne z prawem? Inaczej wygląda powyższa kwestia u uczniów, a inaczej u pracowników. Wśród uczniów zalecenia mówią o mierzeniu temperatury ciała, gdy zaistnieje taka konieczność – w przypadku zaistnienia objawów chorobowych. Jednakże i w takim przypadku potrzebna jest zgodna rodziców, bowiem na szkole spoczywa obowiązek poinformowania rodziców i opiekunów uczniów, o takiej ewentualności oraz odebrania zgody na powyższe. Może być to zgoda wyrażona z góry na cały semestr lub rok szkolny, nie trzeba jej uzyskiwać każdorazowo w przypadku wystąpienia u dziecka niepokojących objawów. W sytuacji braku zgody rodzica na pomiar temperatury ciała jego dziecka, dyrektor szkoły może uzyskać decyzję GIS dotyczącą właśnie pomiaru temperatury. Inaczej sytuacja wygląda wśród pracowników. Zgodnie ze stanowiskiem prezesa UODO można mierzyć temperaturę pracowników jedynie w sytuacji, gdy pracodawca otrzyma w tym zakresie polecenie ze strony inspektora sanitarnego. W innym przypadku pracodawca nie ma prawa tego robić – nawet za zgodą pracownika lub osoby wchodzącej na teren zakładu pracy. Dyrektor będzie miał prawo do mierzenia temperatury pracownikom wchodzącym na teren zakładu pracy tylko w przypadku, gdy wcześniej wystąpił do organów sanitarnych z wnioskiem o wydanie decyzji nakładającej obowiązek dokonywania pomiarów temperatury. Wówczas GIS lub wojewódzki inspektor sanitarny powinien wydać adresowaną do pracodawcy decyzję nakładającą obowiązek podjęcia czynności polegających na pomiarze temperatury pracowników. Istnieje także możliwość mierzenia temperatury pracownikom z powołaniem się na przepisy rozporządzenia dotyczącego szkolenia BHP. Jednak warunkiem zastosowania powyższego rozwiązania jest nienaruszenie przepisów dotyczących ochrony danych osobowych. I tak pracodawca może dokonać pomiaru temperatury pracownikowi, o ile nie będzie przetwarzał danych osobowych w sposób całkowicie lub częściowo zautomatyzowany oraz nie będzie dokonywał przetwarzania w formie papierowej w celu zamieszczenia w zbiorze danych albo wpisywał np. w zeszycie, że pracownik w określonym dniu miał daną temperaturę. Wszystkie pytanie i wątpliwości wyjaśni zespół adwokatów w naszej kancelarii prawnej w Opolu – Adwokat Opole Paweł Hiper

Zatrzymaniem aktywisty LGBT Michała Sz. pseudonim „Margot” oraz sytuacją osób LGBT żyje aktualnie cała Polska. Abstrahując od polityczno-społecznych aspektów, sprawie należałoby się przyjrzeć z prawnego punktu widzenia. Niniejszy artykuł ma na celu wyłącznie przedstawienie instytucji tymczasowego aresztowania oraz przesłanek do jego zastosowania na tle sprawy „Margot”. – Adwokat Opole. Przeciwko Michałowi Sz. toczy się postępowania karne w sprawie zniszczenia samochodu Fundacji Pro-Bono. Postanowieniem Sądu w stosunku do Michała Sz. został zastosowany środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 2 miesięcy. Kiedy sąd może zastosować ten (swoją drogą najsurowszy) środek zapobiegawczy? Zgodnie z przepisami kodeksu postępowania karnego sąd stosuje tymczasowe aresztowanie między innymi w sytuacji, gdy  istnieje uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne. (art. 258 § 1 pkt.2 kpk). Istnieje także szereg innych przesłanek, których spełnienie może skutkować zastosowaniem tymczasowego aresztowania (uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się oskarżonego, grożąca oskarżonemu surowa kara). Należy jednak wyraźnie podkreślić, że tymczasowe aresztowanie jest najsurowszym, najbardziej dotkliwym i izolacyjnym środkiem zapobiegawczym. Oprócz tymczasowego aresztowania ustawodawca wśród środków zapobiegawczych wymienia: poręczenie majątkowe, poręczenie społeczne, dozór Policji, zawieszenie w czynnościach lub wykonywaniu zawodu, zakaz opuszczania kraju, które to pozostają zdecydowanie łagodniejsze dla podejrzanego (oskarżonego). Sąd może zastosować tymczasowe aresztowanie tylko w sytuacji, gdy żaden z powyżej wymienionych środków zapobiegawczych nie jest wystarczający dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania. Biorąc pod uwagę zarzut stawiany Michałowi Sz. należałoby się zastanowić, czy w sprawie tej nie byłoby wystarczające zastosowanie innego środka zapobiegawczego, np. dozoru policji. Trudno szerzej dywagować na temat, gdyż uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania nie zostało upublicznione. Bez zaznajomienia się z uzasadnieniem postanowienia trudne pozostaje odniesienie się do sytuacji „Margot” oraz ewentualnego poddawania w wątpliwość słuszności zastosowania w stosunku do niego tymczasowego aresztowania. Tymczasem –  mając na uwadze niezawisłość sądów w polskim systemie prawnym – pozostaje jedynie uznać, iż sąd wydając postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania, kierował się dobrem postępowania i zabezpieczeniem jego prawidłowego toku, a zastosowanie jakiegokolwiek innego środka zapobiegawczego nie było wystarczające. Artykuł opracowała Kancelaria Prawna w Opolu – Adwokat Paweł Hiper, Radca Prawny Sebastian Hajdas.

300 PLUS to świadczenie przyznawane w ramach rządowego programu Dobry start, który został wprowadzony w 2018 r. Świadczenie to wypłacane jest raz w roku na zakup wyprawki szkolnej w wysokości 300 zł na każde dziecko rozpoczynające nowy rok szkolny, niezależnie od dochodu. Wniosek o przyznanie 300 + złożyć może rodzic, opiekun prawny dziecka, jak również osoba pełnoletnia – ucząca się, która nie jest na utrzymaniu rodziców, ponieważ rodzice nie żyją i ma prawo do alimentów ustalone wyrokiem sądowym lub ugodą sądową. Programem objęci są uczniowie, którzy nie ukończyli 20 roku życia, pobierający naukę w szkole podstawowej, szkole ponadpodstawowej i dotychczasowej ponadgimnazjalnej — z wyjątkiem szkoły policealnej i szkoły dla dorosłych. W przypadku uczniów z orzeczeniem o umiarkowanym albo znacznym stopniu niepełnosprawności, potrzebie kształcenia specjalnego, potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych świadczenie przysługuje do 24 roku życia. Należy pamiętać, że świadczenie nie przysługuje dzieciom uczęszczającym do przedszkola. Wniosek o 300+ składa jeden z rodziców lub opiekun prawny dziecka. Jeżeli rodzice dziecka żyją w rozłączeniu oraz sprawują opiekę naprzemienną, możliwe jest złożenie wniosku przez każdego z nich i wówczas kwota świadczenia dzielona jest po połowie na każdego z rodziców, to jest po 150 zł. Wnioski składać można już od 1 lipca. Jednakże do końca lipca można je złożyć tylko online, od sierpnia natomiast rusza możliwość złożenia wniosku także w formie papierowej. Wniosek w formie online można złożyć za pomocą portalu Emp@tia lub za pomocą bankowości elektronicznej. W formie papierowej wniosek składa się bezpośrednio w urzędzie lub za pośrednictwem poczty polskiej. Rodzice, którzy złożą wniosek do końca sierpnia świadczenie otrzymają do 30 września, natomiast świadczenia dla osób, które złożyły wnioski po 31 sierpnia będą wypłacane nawet z dwumiesięcznym opóźnieniem. Co niezmiernie istotne, wnioski należy składać do 30 listopada. Co niezmiernie istotne, wnioski należy składać do 30 listopada. W razie problemu z wypełnieniem wniosku lub ubieganiem się o świadczenie z programu Dobry Start, Adwokat Opole udzieli pomocy na każdym etapie sprawy – Kancelaria Prawna Adwokat Paweł Hiper i Radca Prawny Sebastian Hajdas.